Kapitan admirał (piech.) Roman Franciszek Hatała

Kapitan admirał (piech.) Roman Franciszek Hatała (1896-1869), piechur, kawaler Krzyża Walecznych. Los chciał, że przebył drogę bojową od Płocka po Hel i obydwu bronił równie gorliwie. Więzień niemieckiego obozu jenieckiego. Po wojnie prawdopodobnie pracownik Urzędu Miejskiego w Gdyni. Urodził się w Jarosławiu, woj. lwowskie. Do wojska wstąpił jako ochotnik w 1915 roku, dwa lata później zdał maturę. 31 lipca podporucznik Roman Hatała (w rozkazie Hadała) z trzema innymi dowódcami wyruszyli z Łowicza do Płocka na czele kompanii alarmowej batalionu zapasowego 10 pułku piechoty, liczącego 240 szeregowców. Kilka dni później rozkazy były jasne. Dowódcy zawrócili żołnierzy do Łowicza. Do Płocka pomaszerował tylko 30-osobowy oddział uzupełniający kompanii alarmowej na czele z Romanem Hatałą. 18 sierpnia grupa bohaterów stoczyła zaciętą walkę o przeprawę mostową na Wiśle. „Pełen inicjatywy i samodzielności, której dowody dał na promie pod Płockiem, otrzymał KW”, to opinia o Hatale z wojska. Inna wskazywała na jego rozsądek, oszczędność i wzruszającą pomoc dla pobierającej nauki siostrzenicy. W 1935 r. Roman Hatała widnieje na liście darczyńców na budowę Muzeum Narodowego w Krakowie. Był wtedy dowódcą 8 kompanii w 45 pułku piechoty. W 1939 r. jako zastępca dowódcy Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej walczył w obronie Helu. Dostał się do niewoli i podczas wojny był więźniem obozu jenieckiego w Woldenbergu. Po wojnie prawdopodobnie pracował w Urzędzie Miejskim w Gdyni. Zmarł 25 listopada 1969 r. w Gdyni i pochowany jest na gdyńskim Cmentarzu Witomińskim. Z żoną Natalią mieli jednego syna, który wyemigrował do Francji. Serdecznie dziękujemy Panu Pawłowi Hatale (prawnukowi brata Romana Hatały – Włodzimierza) za udostępnione materiały. Źródła: Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 2018 Zarys historji wojennej 10-go pułku piechoty, Warszawa 1929 Kraków buduje Muzeum Narodowe: zarys historyczny, 1935, s. 31 Masztanowicz S., Łowiccy ochotnicy 1920 roku w rozkazach i dzienniku frontowym, „Mazowieckie Studia Humanistyczne” 2001 nr 1, s. 109 https://pl.wikipedia.org/wiki/Dywizjon_Artylerii_Nadbrze%C5%BCnej