Feliks Ludwik Waluszewski

Feliks Ludwik Waluszewski (1889 – 1972), major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, adiutant dowódcy przedmościa majora Janusza Mościckiego, bibliotekarz, bohater. Urodził się we Lwowie. Po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej został mianowany kadetem ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 r. w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1918 r. wziął udział w obronie Lwowa. Był lwowiakiem z całego serca, jak wynika z dostępnych relacji. W domu w III dzielnicy przechowywał broń, organizował śmiałe wypady, a nawet wpadł w ręce Ukraińców i żywot jego zawisł na włosku. W sierpniu 1920 r. uczestniczył w obronie Płocka, jako adiutant dowódcy przedmościa płockiego wówczas jeszcze porucznik. Należał do garstki żołnierzy, która wraz z cywilami, a nawet kobietami i dziećmi jako pierwsza zaczęła stawiać opór Gajowi Bżyszkianowi na Rynku Kanonicznym. Później pełnił w wojsku różne funkcje, w 1935 r. przeszedł w stan spoczynku. Zachowały się świadectwa, że zajmował się publicystyką związaną z wojskowością. Po wojnie był dyrektorem (1949-1951) i wicedyrektorem (1951-1952) Biblioteki w Kielcach. W latach 1951-1954 był przewodniczącym kieleckiego Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. W 1948 ożenił się z Jadwigą Franciszką z Dutkiewiczów (1920–1997). Mieli jednego syna (prawdopodobnie Jana Władysława). Feliks Ludwik Waluszewski zmarł w 1972 r. w Kielcach. Źródła: Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 2018 Relacja pani Bożeny Piaseckiej z Działu Zbiorów Zabytkowych i Regionalnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach